Giriş: Teknolojinin Aşırı Kullanımının Yarattığı Kriz Bu durum, özellikle genç nesillerde, bilim insanlarında, filozoflarda ve çevre aktivistlerinde derin bir tepkiye yol açtı. Artık teknolojiyi “iyi” veya “kötü” olarak değil, “ne kadar gereksiz”, “ne kadar aşırı” ve “ne kadar kontrolsüz” kullandığımız sorusuna odaklanmaya başlandı. İşte bu noktada, teknolojiye karşı değil, aşırı teknolojiye karşı olan bir hareket…
Giriş: Sofranın kıyısındaSofra, yalnızca yemek yenilen bir masa değildir; insanın kendini, başkasını ve dünyayı tanıdığı bir sahnedir. Evlerin kalbi mutfakta atar denir ya, aslında o kalp, tabakların hafifçe birbiriyle tokuştuğu, bardakların buğulandığı, birinin “Afiyet olsun” dediği, diğerinin “Eline sağlık” diye karşılık verdiği anlarda duyulur. Sofra, zamanın akışını yavaşlatır: dışarıda koşuşturan hayat kapıda kalır, içeride ekmeğin…
Bir kapının eşiğinde durmayı seviyorum: Ne içerideyim ne dışarıda; ne gitmiş sayılırım ne de kalmış. Ayakkabının tabanına takılmış ince bir toz gibi, bir yerden ötekine taşınan küçük bir ara hâl. Eşikler, hayatın en görünmez ama en ısrarlı yerleri: sabahla öğlenin, çocuklukla yetişkinliğin, konuşmakla susmanın, hatta bir sayfanın boşluğuyla yazının arasında. Bazen bir fincanın dudakla buluştuğu…
Özellikle son zamanlarda bu iki alan, yapay zekâ mevzusunda bayağı kafa kafaya verdi. Hani bilim hızla ilerlerken, felsefenin “Acaba bu işin derininde ne var?” diye sorduğu sorular, laboratuvarlarda yeniden açılıyor. Şu yapay zekâ ve bilinç muhabbeti var ya, tam bu buluşmanın kalbinde. Şimdi, yapay zekâ denince akla sadece hızlı hesap yapan bilgisayarlar gelmesin. Bugünlerde makineler…
