Kırık Saatin Sessizliği

Bazen bir saat bozulur da, fark etmeyiz hemen. O hep orada durur, zamanı göstermeye devam ediyormuş gibi… Ama aslında durmuş, içindeki çarklar sessizce susmuş, zamanı yakalayamamış bir hale gelmiştir. Hayat da bazen böyledir. Koşarız, yetişiriz, planlar yaparız. Ama bir an gelir, fark ederiz ki aslında içimizdeki saat çoktan durmuş.İçsel sessizlik, bazen en yüksek gürültüdür. Kalabalıkların içinde yalnız hissetmek ya da herkes gülerken içinde bir boşluk taşımak, işte o kırık saatin yankısıdır. Her şey yolundaymış gibi görünürken aslında durakladığımız, kendimizle temasımızı kaybettiğimiz o anlar…Oysa bazen durmak gerek. Sessizce oturup o kırık saate bakmak. Onu onarmaya çalışmak belki… Ya da o halini kabullenip zamanı içten yaşamayı öğrenmek. Çünkü her şeyin bir ritmi vardır; bazen hızlı, bazen yavaş. Ama gerçek zaman, takvimde değil, içimizdedir.